कांग्रेसको रोइलो–कम्युनिष्टले जिते लोकतन्त्र खतरामा पर्छ ! अधिनायकबाद आउछ !!

प्रजातन्त्र पुनस्र्थापना गर्दाको आन्दोलनमा वाममोर्चासंग कांग्रेसले सहकार्य गरेकै हो । लोकतान्त्रिक गणतन्त्र ल्याउने आन्दोलनमा कांग्रेसले एमाले र माओवादीसंग सहकार्य गरेकै हो । कांग्रेसीहरुले त्यतीबेला लोकतान्त्रिक अधिकारको लागि जीवन उत्सर्ग गरिरहेका कम्युनिष्टहरुमा मार्क्स, लेनिन, स्टालिन, माओ, फिडल क्याष्ट्रो, चेगुबारालाई देखेनन् । ’cause, कांग्रेसजन चुनौतिपूर्ण काममा अगाडि हुँदैनन् । उनीहरुको अर्जुन दृष्टि सत्तामा मात्र रहन्छ !

दोस्रो चरणको निर्वाचन संघारमा छ । आज राती बाह्र बजेदेखि निर्वाचन मौन अवधि शुरु हुँदैछ । पहिलो चरणको निर्वाचन सकिएसंगै शुरु भएको दोस्रो चरणको प्रचार, प्रसार र रोइलोले निर्वाचन अघि नै परिणामको संकेत गरेको छ । निर्वाचनमा भाग लिइरहेकाहरुको वस्त्र यो वेला यति च्यातिइसकेको छ कि सबैका नग्न रुप देखियो ।

बुद्धिजीवीहरुदेखि पत्रकार र ब्यापारीहरुदेखि स्वतन्त्र भएको दावी गर्नेहरुसम्म र चुनावमा भाग लिइरहेका पार्टीहरुले आचार संहिताको उलंघन गर्दै गरेका भोज भतेर र अन्य खर्च, सत्तासीनहरुबाट भएको सत्ताको चरम दुरुपयोग, पत्रकारहरुको दुरुपयोग, मतदाता किन्न गरेको अकुत खर्चले उनीहरुको भनाइ गराइबाट झुटो सावित भयो । यसले मुखले भन्नु र कामले गर्नुका बीचमा रहेको अन्तरलाई पर्दाफास गरिदिएको छ ।

चुनावको मुखमा भएका ध्रुवीकरणले निर्वाचनलाई स्वतन्त्र, निष्पक्ष र धाँधलीरहित बनाउने जुन अपेक्षा गरिएको थियो, त्यो अपेक्षा अनुकूल नरहेको मात्र होइन, अझ धेरैको कुबुद्धि पो प्रयोग भएको देखियो । बुद्धिजीवीहरु नराम्ररी पर्दाफास भए । उनीहरुले बजाएको बेमौसमको बाजाले उनीहरको पराजयको पूर्व संकेत गरिरह्यो ।

उनीहरुमाथि सर्वसाधारणको जुन विश्वास थियो, ऐन मौकामा बुद्धिजीवीले सत्य कुरा बोल्छन् ! सत्य र यथार्थलाई प्रष्ट्याउन आफ्नो बुद्धि, विवेक र ज्ञानलाई आमचुनाव जस्तो निर्णायक बेलामा प्रयोग गर्लान भन्ने आमअपेक्षालाई उनीहरुले चीसो पानी पो खन्याइ दिए । सत्ता र पार्टीको हुइयाकारितामा आफूलाई नारायणहरि नै बनाए !

अर्कातिर पत्रकारहरु पार्टीको निर्वाचन प्रचार समितिमा बसेर आफूलाई मात्र होइन, पत्रकारिताको मूल धर्म र कर्मलाई विटुल्याए । देशका मूर्धन्य पत्रकारहरुले आफूलाई अमूक पार्टीप्रति वफादार रहेर पेशागत धर्म र मर्मलाई तिलांजली दिए ।

नेपाली काँग्रेसको निर्वाचन प्रचार प्रसार समन्वय समितिमा रहेका पत्रकारहरुको नामावलीले यसैलाई पुष्टि गर्छ । देशमा स्थापित पत्रकारहरुको यो संलग्नताले पत्रकारिता क्षेत्र कति दलीय पकडमा रहेछ भन्ने स्पष्ट भएको छ ।  उसो त दलका वर्गीय संगठन झैं काँग्रेस, एमाले र माओवादीका प्रेस युनियन, प्रेस चौतारी र क्रान्तिकारी पत्रकारहरु रहिरहेकै छन् ।

यसबीच बुद्धिजीवीहरुको रोइलो पनि राष्ट्रिय दैनिकहरुमा पढियो । यिनले त बुद्धिजीवीहरुको सामान्य परिचयलाई पनि बदलिदिए झैं लागेको छ । कति लम्पसार रहेछन् त हाम्रा बुद्धिजीवीहरु ? पार्टीको पुच्छर र नेताको दौराको फेर समातेर टाउको तल र खुट्टामाथि पारेर झुण्डिएका पत्रकारहरुको हरिबिजोग देखियो ।

नेताहरुले सत्ताको दुरुपयोग गरेगरे, जथाभावी पनि बोलेबोले, भाषणबाजी पनि गरेगरे । ’em भन्दा पनि अगाडि बढेर बुद्धिजीवीहरुले तिनैलाई पुट दिएको देखेर दिक्क लाग्यो । निर्वाचनले न लोकतन्त्र बलियो हुन्छ नत स्थिरता र समृद्धि हुन्छ भनेर सम्म लेख्न पुगे । सत्तालाई चाकरी पु¥याउन चुनावमा विपक्षीले चांगका चांग प्रोक्सी मतका ठेलीले मतपेटिका भरेको सम्म पनि लेखे । चुनावको बेला उनीहरुले बजाएको बेमौसमको बाजाको स्वर मात्र कर्कस थिएन, उनीहरुको कन्तविजोग भएको नै देखियो ।

यो सबै सत्तासीन दलले हार्दैछ भन्ने निश्चित भएपछि उनीहरुले भोलिको लागि झेलीगर्न र निहु निकाल्न कपोलकल्पित र भ्रामक कुराहरु उठाइरहेका हुन् भन्ने जगजाहेर छ । तर प्रश्न उठ्छ, यस्ता लुते आधार लिएर लेख्दैमा र प्रसारण गर्दैमा जनमत सत्ताको चरणमा जाला ?

एकजना लोकतन्त्रका शुभचिन्तकले भने, मलाई भन्नुहुन्छ भने, म यसपाली कांग्रेसलाई भोट हाल्न सक्दिन ’cause म कांग्रेसलाई सत्ता बाहिर खोजीरहेको छु । फेरि पनि कांग्रेस सत्तामा बसिरह्यो भने यो राप्रपा बन्छ, बन्छ । ’cause सत्तामा बसेपछि कांग्रेसीहरु लटपटिने मात्र होइनन्, चुर्लुम्म डुब्छ । आफैंलाई म को हुँ भन्ने पनि विर्सन्छ ।

अहिले कांग्रेसले कांग्रेसीपन र विशेषता विर्सनु र चाकरवाज दलाल, बेपारी, तस्कर, जग्गादलाल, भ्रष्टाचारुबाट घेरिनुको कारण अरु होइन, सत्ता मात्रै हो । हेर्नुस् त कांग्रेसी चाला ! एमालेलाई बोक्यो, माओवादीलाई बोक्यो । आज उनीहरुले साथ दिएनन् भनेपछि लोकतन्त्रलाई खतरा ! अधिनायकबाद आउदैछ भनिरहेको छ ! यो भन्दा नक्कचरोपन के हुन्छ ?

कांग्रेस सभापति तथा प्रधानमन्त्री शेरबहादुर खासमा सवा सेर हुन् । त्यसैले देउवाले चुनाव जित्नुपर्छ तर कांग्रेसले चुनाव हार्नुपर्छ । प्रतिपक्षमा कांग्रेस बसेपछि कांग्रेसीहरु पनि खारिन्छन् र लोकतान्त्रिक गणतन्त्र पनि सुरक्षित हुन्छ । अनि मात्र लोकतन्त्र सुदृढ हुनसक्छ, उनले विरक्त बन्दै भने ।

त्यसैले दोस्रो चरणको निर्वाचनमा पनि कांग्रेसलाई सत्ताबाहिर पु¥याउन जनताले आफ्नो मतको सदुपयोग गर्ने आशामा छु म । हेरौं, उनले आफ्नो भनाइ थपे– मेरो अपेक्षालाई मतदाताले कत्तिको समर्थन गर्छन् ? चुनाव पछि परिणाम थाहा पाए पनि मैले त कांग्रेसले हार्ने प्रसस्त संकेत पाइसकेको छु ।

उनले भने, म पूर्वको विराटनगर, मध्यको वीरगंज र पश्चिमको नेपालगंज पुगेर आएँ, कांग्रेसको कन्त बिजोग छ । अवसरवादी, स्वार्थी र कपटीहरुले घेरिएको पाएँ कांग्रेसलाई । अहिले सत्ता वरिपरि झुम्मिइरहेका कांग्रेसीमा कांग्रेसपन नै छैन । पंचलाई अगाडि लगाएर हिंडेको कत्ति सुहाएको छैन ।

तर हेर्नुहोस् कांग्रेसको दूर्भाग्य ! कांग्रेसलाई राप्रपाको चरणमा पु¥याउने सभापति देउवा भन्छन्, म सात चोटी प्रधानमन्त्री बन्छु ! गृहमन्त्रालय पनि लिएर बसेको छ, अरुलाई गृहमन्त्री पनि बनाउदैन र कस्ले बम पड्कायो पनि भन्न सक्दैन । न बम पड्काउने भनिएका नेत्रबिक्रम चन्द ‘विप्लव’ नै मैले पड्काएको हुँ भन्छन्, नत गृहमन्त्रालयसमेत ओगटेर बसेका देउवा भन्छन्, बम कस्ले पड्कायो ?

तर बम बोक्ने र सार्प सुटरहरु भने पक्राउ परिरहेका छन्– भारतीयहरु ! के अब अहिले बम पड्काउने भारतीय नै हुन् भनौं ? भारत हो कि भारतीय हो ?

भारत सरकारले पड्काउन लगाएको हो भनेर सप्रमाण सावित गर्न सकियो भने मात्र भारतले पड्काएको पुष्टि हुन्छ । होइन, भारतीयले भन्ने हो भने खुला सिमाना छ । जो कोही भारतीय आएर चुनाव विथोल्न वा आतंक मच्चाउन बम पड्काउन र गोली हानेर हत्या गर्न सक्छ । सत्य कुरा के हो ? वास्तविकता बताउन सक्ने गृहमन्त्री नै मुख्य ब्यक्ति हुन् । गृहमन्त्रालय ओगटेर बसेका देउवा मरिगए यसवारे बोल्दैनन् । बरु ढुंगो बोल्ला, शेरबहादुर बोल्दैनन् ! किन ?

अवस्था यस्तो छ तर कांग्रेस सभापति देउवा विपक्षी वामपन्थी गठबन्धनबाट लोकतन्त्रलाई खतरा छ भनेको भन्यै छन् ! यो खासमा उनी सभापति रहेको कांग्रेस पार्टीलाई खतरा हो कि लोकतन्त्रलाई ?

चुनावपछि देशमा अधिनायकवाद आउछ भनेर दोहो¥याएको दोहो¥याइ छन् । तर यो कांग्रेसको अहिलेको मात्र रोग होइन, यो त चुनाव आयो कि कांग्रेसको मूल मन्त्र बन्ने गरेको छ । विपक्षीले जिते लोकतन्त्र खतरामा पर्छ । अधिनायकवाद आउछ । त्यसैले कांग्रेसलाई भोट दिनुहोस् ।

जतिचोटी चुनाव आयो कांग्रेसले यसै भन्यो । चुनाव जितेपछि कांग्रेसले लोकतन्त्रलाई मजबुत बनाउन के ग¥यो ? कांग्रेसीहरु भन्छन्, वामपन्थीहरुले साथ नदिएकाले हामीले लोकतन्त्रलाई बलीयो बनाउन नसकेका हौं ।
ल भन्नुस्, कम्युनिष्टले साथ नदिएको भए ०४६को जनआन्दोलन सफल हुन्थ्यो ? कसलाई थाहा छैन ? विशाल जुलुस निकाल्ने र पिटाइ खाने, यातना सहने, गिरफ्तार हुने कम्युनिष्ट नै हुन् !

दुख, यातना पाउने र कष्ट सहने कुरामा जहिल्यै कांग्रेसी पछाडि हुन्छन् । ०४६ होस् कि ०६२-६३को आन्दोलन ! शान्तिपूर्ण आन्दोलनमा होमिएर रगत बगाउने र जीवन बलिदान दिने को हुन् ?

जेन्युइन अर्थात, असली कांग्रेसीहरु भन्छन्– देशमा लोकतन्त्र ल्याउन कम्युनिष्टहरुको धेरै ठूलो योगदान छ ! तर, लाहुरे अर्थात चैते कांग्रेसी र कुलीन अर्थात नेताका सन्तानहरु लाज पचाएर भन्छन्– कम्युनिष्ट मोराहरु आन्दोलन गर्न सुरा हुन्छन् । ज्यानको बाजी लगाउने आँट गर्छन् । संगठन पनि तिनकै चुस्त छ ।

०४६ सालको जनआन्दोलन होस् वा ०६२-६३ को लोकतान्त्रिक आन्दोलन, कांग्रेसले एमालेसंगको सहकार्यमै आन्दोलन गरेको थियो । माओवादीसंग नै हो कांग्रेसले गणतन्त्र ल्याउने आन्दोलनमा सहकार्य गरेको ।

प्रजातन्त्र पुनस्र्थापना गर्दाको आन्दोलनमा वाममोर्चासंग कांग्रेसले सहकार्य गरेकै हो । लोकतान्त्रिक गणतन्त्र ल्याउने आन्दोलनमा कांग्रेसले एमाले र माओवादीसंग सहकार्य गरेकै हो । कांग्रेसीहरुले त्यतीबेला नेपालको लोकतान्त्रिक अधिकारको लागि लडिरहेका कम्युनिष्टहरुमा माक्र्स, लेनिन, स्टालिन, माओ, फिडल क्याष्ट्रो, चेगुबारालाई देखेनन् । ’cause, कांग्रेसजन चुनौतिपूर्ण काममा अगाडि हुँदैनन् । उनीहरुको अर्जुन दृष्टि सधैं सत्तामा हुन्छ !

जब आन्दोलन सफल हुन्छ । कम्युनिष्टले अस्ताउदो कांग्रेसलाई सत्तामा ल्याएर बिराजमान गराउछन् । कांग्रेसले कुर्सीमा पाउछ र अनि कांग्रेसीहरु सत्ताको रतन्धोबाट ग्रस्तभएर भट्याउन थाल्छन्, कम्युनिष्टले जिते लोकतन्त्र खतरामा पर्छ । अधिनायकबाद आउछ ! कांग्रेसको यो रोइलो यसपाली पूर्वपंचहरुको पार्टी राप्रपाको शरणमा पुगेको छ । कांग्रेस लोकतान्त्रिक गणतन्त्र तिनैको आडमा जोगाउने प्रयत्न गरिरहेको छ । हरिशरणम् !!!