क्षमा प्रकृति!
यौवन बनी चढिदेऊ
बृक्षको नव पालुवामा
रंग अनेक छरिदेऊ
होलीको झैं पुष्पदलमा
फेर्न पाऊँ स्वच्छ वायु,
म मान्छे पनि,
यहीँ कतै
प्रकृति,
म अंश तिम्रै त हुँ,
बाँच्न देऊ तिमी भित्रै
तिम्रो आङबाट खोस्रेका
ती बालुवा र गिट्टीहरु
फेर्ने सासमा
वीष घोल्ने
ठुलाठुला भट्टीहरु
म मान्छे मैले,
ढाल्दै गएँ
प्यारा तिम्रा रुखहरु
मूर्ख कस्तो,
टाल्दै गएँ,
पानी दिने मुखहरु
हेर्न पाऊँ निर्मल झरना
हाँसिरहुन हिमाल सँधै
प्रकृति,
म अंश तिम्रै त हुँ,
बाँच्न देऊ तिमी भित्रै
शरीर तिम्रो,
भाग लगाई,
साना ठुला देश बने
विकासको,
खोल ओढे,
पुस्तौंलाई क्लेश दिने
म मान्छे,
मैले पाल्दै गएँ,
भगवान बन्ने इच्छाहरु
भोग्दै फेरी,
लत्याउँदै गएँ,
तिमिले दिएका शिक्षाहरु
मेट्न पाऊँ,
तिम्रो मुहार,
बिगार्ने मेरा कर्तुत नै
प्रकृति,
म अंश तिम्रै त हुँ,
बाँच्न देऊ तिमी भित्रै
माटोलाई माया,
नदिलाई पुजा,
घामको ज्योतिमा
वायुले आयु
म बाँच्दै हराऊँ
आकाशको शान्तिमा
घेर्न पाऊँ
तिम्रो आँगन,
हरियालीले,
म माली भै
प्रकृति,
म अंश तिम्रै त हुँ,
बाँच्न देऊ तिमी भित्रै
– नवीन २०७८/२/२८
